Τη λατρεύω τη βροχή. Όταν ήμουν μικρή, πίστευα ότι η βροχή έχει τη δύναμη να παίρνει όλα τα δεινά μακρυά. Να ξεπλένει τις αυλές των σπιτιών και μαζί μ' αυτές να ξεπλένει τον κόσμο όλο. Δε διατηρώ πια αυτές τις αυταπάτες, εξακολουθώ όμως να περιμένω με αγωνία μικρού παιδιού τα πρωτοβρόχια. Και νομίζω σήμερα πως θα 'ρθουν.
Υπάρχει δυστυχώς ένα πρόβλημα. Η Αθήνα είναι το μόνο μέρος στον πλανήτη το οποίο ασχημαίνει με τη βροχή και το χιόνι. Καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ.. Δεν έχεις άδικο. Από την άλλη, δεν έχει να κάνει με την ομορφιά η αγάπη μου για τη βροχή, αλλά με το αίσθημα της κάθαρσης που μου δημιουργεί. Κάτι σαν την τραγωδία (βλ. μπαζωμένοι υπόνομοι και ποτάμια, για να έρθουμε στα λόγια σου)...
ΑπάντησηΔιαγραφή