and a happy new fear

Ζούμε την πιο θλιβερή παραμονή των τελευταίων χρόνων. Αυτή τη φορά το 3,2,1 δε θα προηγηθεί μιας εκστατικής συλλογικής έκρηξης αισιοδοξίας όπως τις άλλες χρονιές. Το καινούριο δε συνοδεύεται πια με γλυκιά προσμονή και περιέργεια, αλλά με ανασφάλεια, σφιγμένα στομάχια και σκυμμένα κεφάλια. Το "καλή χρονιά" ακούγεται πια ειρωνικό. Δε βγαίνει δυνατό απ' το διάφραγμα, αλλά με έναν αρρωστιάρικο, φλεγματικό τρόπο από κάπου στο πίσω μέρος του λάρυγγα. Γιατί όλοι ξέρουν ότι δε θα είναι καλή αυτή η χρονιά. Ή τουλάχιστον δε θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Και πολλοί θα 'ναι αυτοί που εύχονται να παγώσει για λίγο ο αδυσώπητος ο χρόνος και στο μεσοδιάστημα να μπορέσουν να πάρουν μιαν ανάσα. Και ακόμη περισσότεροι θα 'ναι αυτοί που ιδρωμένοι στο κρεβάτι τους παρακαλούν να ξυπνήσουν, να ξυπνήσουμε όλοι, γιατί αυτό που ζούμε δεν είναι γιορτή.