Μόνη μας πατρίδα τα παιδικά μας χρόνια

Ο Ρούχλας που ήταν λα,
η μικρή Κάρυ που έτρωγε κάθε φορά τα μούτρα της κατεβαίνοντας το λόφο προς το μικρό σπίτι στο λιβάδι,
ο Σιρίλο, τον οποίο κρυφογούσταρε η βλαμμένη Μαρία Χοακίνα, αλλά συχνά πυκνά του πετούσε διάφορα "στο πρόσωπο",
η Φρουτοπία, που -΄ισως άθελά της - μας προετοίμαζε γι' αυτό που ερχόταν.

Και όλα αυτά ήταν στην ΕΡΤ.

[...] Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι άνθρωποι,

οι άνθρωποι που ποτέ δε θα 'χεις δει το πρόσωπό τους.

Και θα πεθάνεις ξέροντας καλά

πως τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό

απ' τη ζωή δεν είναι. [...]

Ν. Χικμέτ, "Για τη ζωή"

 (απόδοση Γ. Ρίτσου)