Ξέρεις τι μου λείπει πιο πολύ απ' την Αθήνα; Η λαϊκή στην Καλλιδρομίου. Τα Σάββατα που ξυπνούσα αργά και έκανα εκείνο το ζιγκ-ζαγκ στους παραδρόμους. Που ανηφόριζα πρώτα την Ιπποκράτους, μετά τη Μαυρομιχάλη, μετά την Τρικούπη. Το ψαράδικο στη γωνία, ο χασάπης απέναντι, ο κύριος με τα πορτοκάλια Λακωνίας, ο ψαγμένος με τα βιολογικά, τα παιδιά με τις φράουλες, πιο πάνω οι πάγκοι με τα λουλούδια. Με το βλέμμα να πλανάται, να συγκρίνει τιμές, να ψάχνει στο πλήθος να δει κανέναν γνωστό. Τι άλλο ήθελα; Τι άλλο ήθελα; Λεμόνια! Και μετά - τις ωραίες μέρες - καφές στον ήλιο.
Αυτά τα Σάββατα μου λείπουν. Που με έλουζαν πρώτα οι μυρωδιές, και μετά με έλουζε ο ήλιος.