Πάνε μήνες τώρα που στρουθοκαμηλίζω με ιδία θέληση και εν πλήρη γνώση. Τα φέρνει έτσι η ζωή καμιά φορά που τα ιδανικά και οι αξίες έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Μήνες τώρα αποφεύγω να διαβάζω για τους νεκρούς ανθρώπους που ξεβράζονται στις ακτές της Τουρκίας και της Ελλάδας, για τους ανθρώπους που σκοτώνονται εν ψυχρώ στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ, για όλη αυτή την αγριότητα με την οποία έρχονται αντιμέτωποι κάθε μέρα άνθρωποι παντού.
Με ιδία θέληση και εν πλήρη γνώση αποστρέφω το βλέμμα μου, χώνω το κεφάλι μου μέσα στην άμμο και εύχομαι ότι κάτι θα γίνει και όλο αυτό θα τελειώσει. Κάποτε διάβαζα μανιωδώς, έγραφα, συμμετείχα σε παρεμβάσεις. Μάλλον κουράστηκα να πιστεύω ότι έχω δυνάμεις. Μιλήσαμε γι'αυτό τις προάλλες και μου είπες μην τα παρατάς, κάθε πράξη καλοσύνης κάνει τον κόσμο καλύτερο. Πίστευα ότι το έχουμε λύσει αυτό - δεν μπορείς να γίνεις η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο ή, ακόμα κι αν γίνεις, αυτό δε θα αλλάξει τελικά τίποτα.
Χθες, με ιδία θέληση και εν πλήρη γνώση, απέφυγα να διαβάσω για τους θανάτους στη Βυρηττό και αργά το βράδυ στο Παρίσι. Δε θέλω να ξέρω. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι'αυτό.
Σήμερα η σκέψη μου έτρεχε σ'αυτούς που χάθηκαν - τι όνειρα ανεκπλήρωτα άφησαν πίσω τους άραγε; - στους δικούς τους - υπάρχει άραγε μονάδα μέτρησης του πόνου; - στους ανθρώπους που θα βρουν τις πόρτες μας κλειστές - και πού αλλού να πάνε; Σκεφτόμουν ότι ο κόσμος είναι ένα κρύο και άδικο μέρος και ότι δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα γι'αυτό.
Και ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Πίσω από την πόρτα με περίμενε ο χαμογελαστός μου γείτονας. Στα χέρια του ένας δίσκος με μπωλ γεμάτα σούπα. Ο διάδρομος μοσχοβολούσε κανέλλα. Η μαμά μου έφτιαξε σούπα για όλους. Πάρε ένα μπωλ για σας. Καθώς ο λαιμός μου ζεσταινόταν από την πιο νόστιμη σούπα της ζωής μου, η καρδιά μου ζεσταινόταν επίσης. Μην προσπαθείς να γίνεις ένα άκαρδο, σκληρό πλάσμα. Ο κόσμος δε θα αλλάξει αύριο, αλλά κάθε πράξη καλοσύνης και ευγένειας, κάθε πράξη αγάπης είναι από μόνη της κάτι το σπουδαίο. Ο κόσμος είναι κρύος και άδικος, αλλά μπορεί να είναι και ζεστός, και δίκαιος, και όμορφος, και μπορούμε όλοι να κάνουμε κάτι γι'αυτό.
Με ιδία θέληση και εν πλήρη γνώση αποστρέφω το βλέμμα μου, χώνω το κεφάλι μου μέσα στην άμμο και εύχομαι ότι κάτι θα γίνει και όλο αυτό θα τελειώσει. Κάποτε διάβαζα μανιωδώς, έγραφα, συμμετείχα σε παρεμβάσεις. Μάλλον κουράστηκα να πιστεύω ότι έχω δυνάμεις. Μιλήσαμε γι'αυτό τις προάλλες και μου είπες μην τα παρατάς, κάθε πράξη καλοσύνης κάνει τον κόσμο καλύτερο. Πίστευα ότι το έχουμε λύσει αυτό - δεν μπορείς να γίνεις η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο ή, ακόμα κι αν γίνεις, αυτό δε θα αλλάξει τελικά τίποτα.
Χθες, με ιδία θέληση και εν πλήρη γνώση, απέφυγα να διαβάσω για τους θανάτους στη Βυρηττό και αργά το βράδυ στο Παρίσι. Δε θέλω να ξέρω. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι'αυτό.
Σήμερα η σκέψη μου έτρεχε σ'αυτούς που χάθηκαν - τι όνειρα ανεκπλήρωτα άφησαν πίσω τους άραγε; - στους δικούς τους - υπάρχει άραγε μονάδα μέτρησης του πόνου; - στους ανθρώπους που θα βρουν τις πόρτες μας κλειστές - και πού αλλού να πάνε; Σκεφτόμουν ότι ο κόσμος είναι ένα κρύο και άδικο μέρος και ότι δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα γι'αυτό.
Και ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Πίσω από την πόρτα με περίμενε ο χαμογελαστός μου γείτονας. Στα χέρια του ένας δίσκος με μπωλ γεμάτα σούπα. Ο διάδρομος μοσχοβολούσε κανέλλα. Η μαμά μου έφτιαξε σούπα για όλους. Πάρε ένα μπωλ για σας. Καθώς ο λαιμός μου ζεσταινόταν από την πιο νόστιμη σούπα της ζωής μου, η καρδιά μου ζεσταινόταν επίσης. Μην προσπαθείς να γίνεις ένα άκαρδο, σκληρό πλάσμα. Ο κόσμος δε θα αλλάξει αύριο, αλλά κάθε πράξη καλοσύνης και ευγένειας, κάθε πράξη αγάπης είναι από μόνη της κάτι το σπουδαίο. Ο κόσμος είναι κρύος και άδικος, αλλά μπορεί να είναι και ζεστός, και δίκαιος, και όμορφος, και μπορούμε όλοι να κάνουμε κάτι γι'αυτό.
