Θα θελήσεις να ταξιδέψεις μόνη. Θα βρεθείς στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου. Θα περιπλανηθείς στα πλακόστρωτά της, θα χαθείς, θα ρωτήσεις αγνώστους για να βρεις ξανά το δρόμο σου. Θα ακολουθήσεις μια γνώριμη μελωδία και θα τον δεις να παίζει στο πιάνο το "this is your song" - θα τον αφήσεις να σε μαγέψει για λίγο. Θα πάρεις από πίσω το βιολιστή και θα βρεθείς μέσα στη λιτή εκκλησία, θα καθήσεις στην πρώτη σειρά και θα ακούσεις τη χορωδία να τραγουδά για το θεό και τη δύναμη και το φως. Θα ακούσεις το στομάχι σου και θα πας στο blue note, και θα μιλήσεις μαζί του και θα του πεις κάτι που σου κόβει τα γόνατα και θα κάνεις κάτι για πρώτη φορά και θα κρατήσεις την αίσθηση των επόμενων ωρών σαν τον ορισμό της ομορφιάς και θα χαμογελάς, και θα χαμογελάς, αλλά θα στεναχωριέσαι και λίγο, γιατί δε θα έχει εφευρεθεί ακόμα κάτι για να ξαναζήσεις αυτή τη στιγμή, αλλά θα σφίγγεις τα μάτια και τα χέρια στο στήθος και με μια βαθιά ανάσα θα είσαι πάλι στο μπλε δωμάτιο που θα είναι γεμάτο με μπλε νότες και ζεστασιά και - κατά κάποιον τρόπο - γεμάτο αγάπη.