Μια μικρή παρένθεση

Πριν λίγο καιρό ανέφερα σ' ένα φίλο ότι η φωτογραφία με τους νεαρούς στα δεξιά του blog είναι δική μου. Του έκανε εντύπωση κι εγώ φούσκωσα από περηφάνια. Η αλήθεια είναι ότι τη συγκεκριμένη την αγαπώ πολύ. Τραβήχτηκε πριν από περίπου 5 χρόνια σ' ένα στενό δρομάκι του Πεκίνου. Τα παληκαράκια της φωτογραφίας δε μιλούσαν γρι αγγλικά (ενώ εγώ τα κινέζικα τα έπαιζα στα δάχτυλα), αλλά στήθηκαν με μεγάλη χαρά μπροστά στο φακό.

Μέσα στη δίνη όλων αυτών που συμβαίνουν, φαντάζομαι καμιά φορά τους γονείς των εν λόγω μικρών να τους παροτρύνουν να μάθουν ελληνικά, όπως μας παρότρυναν κάποτε εδώ να μάθουμε κινέζικα, τη γλώσσα των αγορών του μέλλοντος, για να μπορούμε να κάνουμε μπίζνες. Και καλά όλα τ' άλλα. Παίζει, αν όντως τα μάθουν ελληνικά, να έρθουν να μου ζητήσουν τα ρέστα για τη φωτογραφία;