Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Του μεγάλου αδελφού

Σήμερα πήρα στα χέρια μου την πρώτη δισκογραφική δουλειά του μεγάλου αδερφού μου, Μιχάλη.


Θυμήθηκα το ηλεκτρικό πιάνο εκ Γερμανίας, στο οποίο τ' αδέρφια μου και τα ξαδέρφια μου έκαναν τους πρώτους μουσικούς τους πειραματισμούς. Θυμήθηκα τις πρώτες εμφανίσεις του Μιχάλη στη σκηνή στα πάρκα της Σπάρτης, τότε που σκεφτόμουν ότι ο αδερφός μου μάλλον είναι ένα από τα cool kids της πόλης, αφού ξέρει να παίζει Oasis και Υπόγεια Ρεύματα. Θυμήθηκα επίσης εκείνο το studio κοντά στο οδοντιατρείο της μαμάς, όπου έκαναν πρόβες με το συγκρότημα και στο οποίο τρύπωνα καμιά φορά με το "έτσι θέλω", μόνο για να νιώσω δέος και λίγη ντροπή. Θυμήθηκα τις κιθάρες, τις παρτιτούρες, τις φωτογραφίες αλά Beatles στο σπίτι, τα εφηβικά σχέδια για κάτι μεγάλο.

Η σχέση του Μιχάλη με τη μουσική πάει τόσο πίσω όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Και η χαρά του να κρατάς κάτι που περιμένεις καιρό είναι απερίγραπτα μεγάλη. Εξίσου και η αγωνία για το αν θα πάνε όλα καλά.

Από την άλλη όμως, όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, τα όνειρα που παίρνουν σάρκα και οστά δημιουργούν μια γλυκιά αίσθηση μαγείας. Και τη σήμερον, η μαγεία είναι αναγκαία όσο αναγκαίο είναι το οξυγόνο. Σε μέρες άγριες σαν αυτές που διανύουμε, το να προσφέρει κανείς τέχνη και ομορφιά, είναι πράξη βαθιά ανθρώπινη.

Καλοτάξιδη λοιπόν η "σκιά στο μυαλό"!



4 σχόλια:

  1. Ρεε, συγκινήθηκα, πραγματικά! Όλα καλά να πάνε!!!
    Μαρία Μπ.

    ΥΓ: Περιμένουμε κι εμείς πως και πως να το πάρουμε στα χέρια μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλύτερο κείμενο για αυτό τον δίσκο δύσκολα θα γραφτεί... Ευχαριστώ πολύ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή