1. Τι έγινε; Βρήκες τίποτα; Ok, ακούγεται ανώδυνο. Αλλά αν συνοδεύεται από το ύφος 'πόσο σε λυπάμαι', από το οποίο συνήθως συνοδεύεται, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Επίσης, αν το ακούς από φίλους και γνωστούς, στους οποίους θα έτρεχες με χαρά να ανακοινώσεις ότι βρήκες κάτι, αν έβρισκες. Οπότε, don't!
2. Ψάχνεις; Όχι ρε μάγκα, περιμένω να 'ρθει από μόνο του. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διανοηθούν πώς γίνεται να ψάχνεις και να μη βρίσκεις. Πιστέψτε με. Γίνεται. Το μισούμε, αλλά γίνεται.
3. Εμένα με ζητάνε από 3 δουλειές. Να τις εκατοστήσεις! ΔΕΝ, επαναλαμβάνω ΔΕΝ, κοκορευόμαστε για τις επαγγελματικές μας επιτυχίες μπροστά σ' έναν άνεργο, όσο καλά κι αν μας κάνει να νιώθουμε. Πες το, αλλά πες το με τρόπο. Ο άνεργος ήδη νιώθει σκουλήκι. Μην τον κάνεις να νιώθει ότι έχει κολλήσει στη σόλα του παπουτσιού σου.
4. Πρέπει όμως να βρεις μια δουλειά. Ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία. Τη σημείωσα και μόλις την κόλλησα στην πόρτα του ψυγείου μου.
5. Τα χειρότερα έρχονται! Το 2011 η ανεργία θα φτάσει στα ύψη! Και πάλι, ευχαριστώ για την πληροφορία. Τώρα μπορώ να πάω ήσυχα ήσυχα να φουντάρω από τον τέταρτο.
ΔΕ δείχνουμε λύπηση, ΔΕ δείχνουμε περιφρόνηση, ΔΕ σπέρνουμε τον πανικό! Ο άνεργος δεν είναι άνεργος από επιλογή (αυτός είναι ο άεργος). Επίσης, δεν είναι άχρηστος (άλλωστε, κανένας άνθρωπος δεν είναι). Και τέλος, συνήθως δεν είναι ψύχραιμος. Αυτό που χρειάζεται είναι αποδοχή, στήριξη και πρακτική βοήθεια, όπου είναι δυνατό.
Από την άλλη βέβαια, και τα υπεραισιόδοξα σχόλια του τύπου 'η επόμενη ευκαιρία σε περιμένει στη γωνία' ή 'τα καλύτερα έρχονται' μπορούν επίσης να γίνουν εκνευριστικά. Φαντάζομαι όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο που τα λες. Ή μάλλον, τα πάντα μπορούν να εκνευρίσουν έναν άνθρωπο που βλέπει τον καιρό να περνάει, ανίκανος να αξιοποιήσει το δυναμικό που κρύβει μέσα του, την όρεξή του να μάθει και να δημιουργήσει. Ίσως βέβαια να είμαι μόνο εγώ και στην προσπάθειά μου να βρω μια ταυτότητα, γενικεύω δικές μου παραξενιές. Όπως και να 'χει, handle with care.
... ξαναματαπέστα...
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό τα χειρότερα που άκουσα -αυτά που σε κάνουν να νιώθεις θαμμένος στην λάβα του πυρήνα της γης- ήταν σχόλιο από φίλη της μητέρας μου "δεν μαθαίνει κανα πεντικιούρ να μας κάνει;"
Και μετά καπάκι πάω στο ανακαινισμένο μουσείο της πόλης για να δω θείτσα επιβλέπουσα που δεν ήξερε ότι οι φοιτητές έχουν πάσο κι επίσης ποια χρονολογική περίοδο καλύπτει το μουσείο... α ρε θείτσααα και τον μπάρμπα που σε έχωνε μέσα!
Καλώς τη Μαριάνα! Αχ, κι εσύ ξαναπές τα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό με τα μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους κλπ παίζει πολύ! Είχα πάει στην Ακρόπολη προ ημερών με δύο φίλες, φοιτήτριες στο UK (μία από Αγγλία και μια από Σκωτία). Η φύλακας άφησε την εξ Αγγλίας να περάσει με τη φοιτητική της κάρτα, αλλά χρειάστηκε να τσεκάρει αν η Σκωτία είναι στην Ε.Ε. για να αφήσει τη δεύτερη...