Αυτά που αγαπώ

Αφού μοιράστηκε τα 10 αγαπημένα του πράγματα (9 για την ακρίβεια), ο φίλτατος Χρήστος προσκάλεσε κι εμένα (κι άλλους 9) να μοιραστώ τα δικά μου. Εξ ορισμού, οι άνθρωποι αποκλείονται της διαδικασίας, και μόνο 'πράγματα' που αγαπώ και έχουν να κάνουν μ' ανθρώπους θα φτάσουν στη λίστα. Έτσι, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις.

Τα 10 πράγματα λοιπόν που αγαπώ (in random order):

1. Η φωνή της μαμάς μου στο τηλέφωνο, που παραμένει ίδια όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να της μιλάει στο τηλέφωνο και που με ταξιδεύει στο χρόνο που είχε μακριά μαύρα μαλλιά κι εγώ την έφτανα μέχρι τη μέση.

2. Να πιάνω κουβέντα με άγνωστους ανθρώπους στο δρόμο, σε πάρκα, λεωφορεία, τραμ...

3. Τα παιχνίδια, οι συζητήσεις, οι μαζώξεις στην μπαλκονο-ταράτσα της Τζίτζι, με θέα τη μισή Αθήνα.

4. Η μυρωδιά της ανιψιάς μου.

5. Οι βραδυνές βόλτες με το μηχανάκι στην Αθήνα, κολλημένη πάνω στον οδηγό-Νικόλα.

6. Οι βραδυνές περιπλανήσεις στο youtube με το Νικόλα και τον άτυπο διαγωνισμό για το ποιος ξέρει τα πιο όμορφα τραγούδια (με νικητή πάντα εκείνον, αλλά μην του το πείτε).

7. Να ταξιδεύω σε άγνωστους τόπους, να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους, αρώματα και ήχους.

8. Να λαμβάνω γράμματα, βιβλία, περιοδικά από το ταχυδρομείο.

9. Να ακούω αληθινές ιστορίες, να διαβάζω βιογραφίες, να βλέπω ντοκυμαντέρ (όλα της ίδιας συνομοταξίας).

10. Να κοιτάζω τις πόλεις από ψηλά και να βρίσκω το σπίτι μου, το σπίτι σου, το σπίτι του κοκ.

Ουφ! Δύσκολη η διαδικασία... Ως ενθουσιώδης άνθρωπος, θα μπορούσα να γράφω ώρες ολόκληρες. Η δουλειά μου βέβαια τυπικά δεν έχει τελειώσει, αφού πρέπει να προσκαλέσω κι εγώ άλλους 10 να την περάσουν (να τους tagάρω που λέμε και στο facebook). Δε θα το κάνω, γιατί είμαι πολύ κακομοίρα blogger και δεν έχω τόσους αναγνώστες. Άσε που κι αυτούς που έχω, τους έχουν ήδη προσκαλέσει (άτιμε Χρήστο).

Πάνω απ' όλα αγαπώ τις αναμνήσεις μου, που είναι γεμάτες ανθρώπους.